Hi, ik ben Patty.
Als vrouw dragen we vaak vele rollen: dochter, vriendin, vrouw, moeder, collega. We passen ons aan, vergeten soms wie we werkelijk zijn en raken vervreemd van onze eigen gevoelens. Niet meer goed weten wie je bent. Wie je wilt zijn. Waar je hartsverlangens liggen. En hoe je daar komt. Die vraagstukken zijn voor mij het startpunt geweest van mijn eigen zoektocht. De reis van persoonlijke ontwikkeling. Op zoek naar mezelf!
De kracht van de sessie zit ‘m vooral in de overgave. En voor die overgave is het belangrijk dat jij je veilig voelt in de omgeving en bij mij. Daarom deel ik graag mijn persoonlijke verhaal met je. Zo leer je me een stukje beter kennen. En misschien is er ook wel herkenning.
Opleiding & training
❣ Breathwork biohacker (Kasper van der Meulen)
❣ Breathwork professional (Kasper van der Meulen)
❣ Feminine Touch Body-dearmouring (Alidaluciawolters.nl)
❣ Dimensional Breath® (Coachlokaal)
❣ Body Remembers Traumatherapy® (BRTT)
❣ TraumaRelease Breathwork® (TRB)
❣ Jaartraining Moderne Medicijnvrouw (Alidaluciawolters.nl)
❣ Cacao Bliss Training (Alidaluciawolters.nl)
❣ Kundalini Energy (KES/KAP)
❣ Cosmic NRGY (www.nadirama.nl)
Mijn vroege jeugd
Laat ik maar meteen met een hele belangrijke levensgebeurtenis beginnen: toen ik twee jaar oud was overleed mijn zus (de middelste dochter van 3). Zij was toen 4 jaar. Het hele gezin, de hele familie was in diepe rouw. Iedereen, behalve ik. Want ik was nog te klein. Te klein om het te begrijpen. Te klein om het te voelen. Dacht men. Dus ik werd de vrolijke noot, de grapjesmaker. Zelfs tijdens de begrafenis van mijn zus probeerde ik mensen aan het lachen te maken.
Als dat al zo vroeg je rol is in het leven, word je daar natuurlijk super goed in. Proberen het verdriet om te buigen. Inspelen op andermans emoties. Vooral zelf niet naar je eigen emoties kijken, laat staan de ruimte te geven. Want andere mensen hebben het veel moeilijker. Nu weet ik dat dit hypervigilantie genoemd wordt. Wat vaak voorkomt bij regenboogkinderen (kinderen die geboren worden/opgroeien na verlies van een kind in hetzelfde gezin). Je bent dan continu in een verhoogde staat alertheid. Super gevoelig voor je omgeving. En vooral hoe je omgeving zicht voelt.
Op dat moment nog geen groot persoonlijk probleem, want ik groeide verder vrolijk en blij op. Samen met mijn zus als beste vriendin, mijn moeder met Nederlands-Indisch bloed en mijn vader als Brabantse Bourgondiër draaide alles bij ons om familie, samenzijn, gezelligheid en samen eten en drinken. Opgroeien in zo’n warm en liefdevol nest liet me zien hoe belangrijk verbinding is. Ik geniet ervan om attent te zijn, zoek altijd naar verdieping in relaties, doe moeite je echt te zien, besteed aandacht aan details en sfeer en doe graag net even iets extra’s.
Toen ik 14 jaar was ontmoette ik mijn jeugdliefde, Martijn. Mijn soulmate. We vonden elkaar en hebben elkaar nooit meer losgelaten. Ik zou het niet anders willen. We hebben samen twee fantastische zonen en wonen in het huis van onze dromen. Doordat je elkaar zo vroeg ontmoet en samen opgroeit, leef je het leven vaak in symbiose. Onze levens zijn in elkaar vervlochten. Wat super fijn en vervullend is. Tegelijkertijd mis je daardoor ook wel een stukje individuele ontwikkeling. Om te leren wie je bent in het leven en wat het leven van jou wilt.
Ik ging op kamers in Tilburg, vertrok voor een paar maanden naar Spanje en behaalde moeiteloos mijn masterdiploma Communicatiewetenschappen aan de Universiteit in Tilburg. Inmiddels heb ik alweer ruim 20 jaar ervaring als marketeer en beleef ik ontzettend veel plezier in dat vak.
Maar toch kwam er 5 jaar geleden ruis op de lijn. Het begon steeds vaker aan me te knagen. Wie ben Ik nu eigenlijk? En wie wil ik dan zijn? Wat wil ik nu echt? In mijn relatie, met mijn werk, met mijn dagindeling. Met mijn sociale contacten. Met alles! Ik wilde ALLES gaan heroverwegen. Alles kwam op de weegschaal terecht. Wat zijn mijn hartverlangens en hoe kom ik daar?
Mijn zoektocht was begonnen; de zoektocht naar mezelf. Ik zocht hiervoor hulp bij liefdevolle vrouwen. Die me voorzichtig en liefdevol op zoek lieten gaan naar mezelf. De verbinding te maken met mijn lijf, met mijn gevoel, met mijn eigen emoties. Ze leerden me om emoties er te laten zijn, er naar te durven kijken en ze te doorvoelen. In plaats van ze zo snel mogelijk te dempen of helemaal weg te drukken. Ik leerde om te gaan met ‘het nog niet weten’. Mijn pad te bewandelen in flow. Keuzes te maken op basis van een gut feeling in plaats alles kapot te bedenken en vooruit te plannen.
Ik heb ontelbare keren op de mat gelegen. Ademwerk, Breathwork, Kundalini Nrgy, Traumarelease, plantmedicijnreizen. Ik heb het zelf allemaal ervaren, doorvoelt en beleefd.
“Geef het universum de kans om iets mooiers voor je ontrafelen.
Mooier dan je zelf ooit kon bedenken.”
En dat gebeurde. Ik zegde mijn baan op in loondienst. Zonder te weten wat ik dan zou gaan doen. Of wat ik uberhaupt zou willen doen. Of hoe ik mijn geld ging verdienen.
Binnen een jaar had ik een onderneming in vrijheid. Met flexibiliteit. Mag ik elke dag doen wat ik leuk vind. Verdien ik ruim 3x zoveel dan ik ooit in loondienst verdiend heb. Ben ik altijd thuis voor de kinderen. Dochter, partner, moeder, vriendin, marketeer, mens, vrouw. Zo dankbaar dat ik al die verschillende rollen mag hebben. Ik vervul ze allemaal met liefde. Op mijn manier.
Maar het heeft me ook wat gekost; veel frustatie en onzekerheid. Twijfel en verdriet. Het kan zo freaking oncomfortabel zijn om echt bij jezelf de diepte in te duiken. Om je eigen patronen en schaduwkanten onder ogen te zien. Ik moest echt heel wat niet passende jasjes uit doen om dichterbij de Patty te komen die ik wilde zijn.
Met behulp van adem- en lichaamswerk leerde ik luisteren naar mijn hart en intuïtie. Ik ontdekte de ware kracht van vrouwelijke energie. En met die energie blijf ik mijn pad bewandelen. Met elke dag nieuwe keuzes die bij mij passen. En dat voelt zo ontzettend goed. Dat is wat ik het liefst met zoveel mogelijk vrouwen wil delen.
Dus mijn missie is simpel maar krachtig: vrouwen helpen zich te bevrijden van zelfopgelegde beperkingen, zodat ze het leven kunnen leven dat past bij wie ze werkelijk zijn.
Je leeft niet één keer, je gaat juist maar één keer dood.
Laten we samen elke dag kiezen voor het leven.