We denken vaak dat vrijheid zit in zekerheid.
Een vaste baan, een vaste relatie, een huis op de juiste plek.
Zekerheid geeft rust. Structuur. Houvast.
En ja,  dat voelt veilig. Soms zelfs als vrijheid.

Maar wat ik heb geleerd op mijn pad van persoonlijke ontwikkeling,
is dat mijn echte vrijheid zit in het weten dat alles eindig is.
Dat het juist nog níet vaststaat.
Dat ik mag vertrouwen op het nog niet weten.

Vrijheid zit voor mij in het lef om opnieuw te beginnen.
Om telkens opnieuw te durven kiezen.
Om een keer links af te slaan, ook al had ik rechts afgesproken met de wereld.

En dat geldt voor alles: voor werk, voor relaties, voor het leven zelf.

Het is eigenlijk best gek — we evolueren als mens voortdurend.
We maken verschillende cycli door:
Van meisje naar vrouw, naar partner, naar misschien wel moeder, naar wijze vrouw 😉

En toch…
houden we vaak hardnekkig vast aan wat we ooit besloten hebben.
Je bent misschien juf geworden. Of marketeer. Of financieel adviseur.
En terwijl jouw binnenwereld verandert, houd je vast aan die ene rol.
Omdat het zekerheid biedt.
Omdat het duidelijk is.
Omdat het ooit werkte.

Maar ergens voel je het wel.
Die stille onrust. Die kleine vonk.
Die sparkle op de achtergrond van je bestaan.
En stel je nou eens voor… dat je daarnaar zou luisteren?

Dat je dat signaal serieus zou nemen.
Dat je lichaam je iets probeert te vertellen.
Dat je het aandurft om iets te doen wat je nog nooit hebt gedaan,
gewoon omdat het nu klopt.

Veel mensen durven dat niet.
En ik snap dat.
Want dat vraagt iets.
Van je hoofd.
Van je zenuwstelsel.
Van je omgeving.

Ik heb zelf de ommekeer gemaakt van marketeer naar lichaamsgericht therapeut.
En ik woon in een klein dorp. Je kunt je vast voorstellen wat mensen daarvan vonden.
Want mensen zien je veranderen, maar verandering wordt niet altijd gewaardeerd.
Het maakt iets los. Het spiegelt. Het schuurt.

Die transformatie heb ik niet in één grote sprong gemaakt.
Ik ben niet van de ene op de andere dag gestopt met marketing.
Nee, ik ben stap voor stap begonnen met dingen toevoegen aan mijn leven
waar ik een innerlijke ja bij voelde.
Kleine dingen.
Mini-keuzes.
En uiteindelijk leidde dat tot het leven dat nu volledig klopt met wie ik ben.

En nog steeds kies ik elke dag opnieuw.

Ik ben inmiddels al 28 jaar samen met mijn jeugdliefde, waarvan 15 jaar getrouwd.
En ook daarin geldt: ik neem niks voor lief.

Ik kies er telkens opnieuw bewust voor.
Niet omdat ik dat ooit beloofd heb.
Niet omdat ik het niet alleen zou kunnen.
Maar omdat ik voel: dit klopt nu.

We leven samen omdat ik mijn leven leuker vind met hem.
Niet omdat ik het leven zonder hem niet aankan.
En dat geeft ruimte.
Dat geeft lucht.
Dat geeft vrijheid.

Want ik heb mezelf losgekoppeld van het idee
dat iets alleen waardevol is als het voor altijd moet zijn.
Of het nu werk is, een vriendschap of een relatie.

Ik kies voor wat voedend is. Wat klopt.
Niet omdat ik alles zeker weet.
Niet omdat alles perfect loopt.
Maar omdat ik leerling ben gebleven in mijn eigen leven.

Dus als ik je iets mag meegeven, laat het dan dit zijn:

Durf opnieuw te beginnen.
Durf te vertrouwen op het nog niet weten.
Durf je sparkle te volgen,
ook al weet je nog niet wat het precies is.
Durf een keer linksaf te slaan.
Durf iets te doen wat je nog nooit hebt gedaan.

Volg die kleine ja’s.
Je lijf weet het vaak eerder dan je hoofd.

Want dáár zit de richting.
En de rest?
Dat valt dan vanzelf op z’n plek.